Cykl „Niekompletni” to wizualna refleksja nad ludzkimi brakami – tymi, które powstają w wyniku traum, oraz tymi, które kształtują naszą tożsamość. Inspiracją do stworzenia tej serii były wykłady Roberta Rutkowskiego o dorosłych ludziach po trudnych doświadczeniach z dzieciństwa, osobach wewnętrznie „niekompletnych”, kierujących się instynktami, ponieważ nie nauczyły się zarządzać swoimi emocjami w sposób zdrowy i świadomy.

Poczwarka i jej boczne mutacje, które widzicie na zdjęciach, są wizualną metaforą tego stanu – przejściowości, transformacji, ale i pewnego rodzaju uwięzienia w niedokończonej formie. Zniekształcam ciało, by wydobyć z niego to, co najbardziej ludzkie – jego formę, strukturę, fizyczność, a jednocześnie ukryte piękno, które często dostrzegamy dopiero przy dłuższym oglądzie.

Sięgając po kosmiczną metaforę, można powiedzieć, że te fotografie to pewnego rodzaju retrogradacja w fotografii aktu – pozorne odwrócenie klasycznych kanonów piękna, przedstawienie ciała w sposób „brzydki”, zdeformowany. Jednak im dłużej na nie patrzymy, tym bardziej zaczynamy zauważać ich harmonię i estetykę.

Punktem odniesienia dla tej deformacji jest również Freudowska koncepcja popędu miłości (Erosa). To on pcha nas ku cielesności, ku instynktownej potrzebie bliskości, nawet jeśli brakuje nam rozsądku, refleksji, samopoznania. Na trzech kadrach, które tworzą ten cykl, ciało zostaje zdeformowane w sposób symboliczny – uwypuklona jest dolna część sylwetki, niemal zwierzęca w swojej masie i ciężarze, podczas gdy brak głowy podkreśla utracony element racjonalności. To metafora ludzi kierujących się instynktem, niezdolnych do pełnego zarządzania sobą, niekompletnych, a jednocześnie pięknych w swojej niedoskonałości.

To opowieść o ciele, duszy i braku – ale również o transformacji i możliwości odnalezienia siebie na nowo.

Kamila J Gruss