W życia wędrówce, na połowie czasu,
Straciwszy z oczu szlak niemylnej drogi,
W głębi ciemnego znalazłem się lasu.
Dante Alighieri ‘Boska komedia’

„La Double Vie de Véronique” to intymna opowieść o wewnętrznych bitwach, jakie staczamy w trakcie życiowej podróży. Inspirację czerpię zarówno z własnych doświadczeń, jak i fascynacji filmem „Podwójne życie Weroniki” Krzysztofa Kieślowskiego.

Czerwone linie, niczym nici uczuć, ukazujące emocje, intymność i miłość, płyną z początku we wspólnym kierunku. To chwila jedności, symbol nieuchwytnego połączenia z własnym wnętrzem.

Następny obraz przenosi nas do momentu, gdy bohaterka wydaje się rozrywana w dwie przeciwległe strony poprzez siły znajdujące się poza kadrem. Widać jak emocje ją rozdzierają, traci pewność ścieżki, a czerwone sznury przypominają o więziach, które łączą ją z innymi ludźmi.

Ostatnie zdjęcie ukazuje dziewczynę siedzącą bez sił na brzegu wanny. To moment rezygnacji, gdzie trudności życiowe zdają się zwyciężać, a jednocześnie nawiązanie do symbolicznych wątków filmu Kieślowskiego, w którym to bohaterowie również doświadczają podobnych rozdarć i kapitulacji wobec losu.

„La Double Vie de Véronique” stanowi refleksję nad ludzkimi emocjami, konfliktami wewnętrznymi i trudnościami podczas wędrówki życiowej. Pragnie zainspirować do zrozumienia własnej podróży i siły, jaką można znaleźć w akceptacji siebie, korzystając z metafory czerwonych sznurów i symbolicznych rozdarć między siłami zewnętrznymi.

Kamila J Gruss
Słupsk 25/8/2022